





Gra, o której mowa, to gra w trzy kubki (lub czasem trzy karty). Zasadza działania jest bardzo prosta. Wystarczy odgadnąć, pod którym kubkiem znajduje się kulka, a zwyciężymy i zgarniemy sporą sumkę. Oczywiście wejście kosztuje swoje i najczęściej są to dość duże kwoty. Zasady działania wydają się łatwe i dlatego większość turystów daje się naciągnąć. problem polega jednak na tym, że tutaj nie da się wygrać.
Najczęściej przy stole stoją osoby podstawione, którym oszust specjalnie pozwala wygrać duże sumy, aby w ten sposób zachęcić przechodniów. Kiedy zaczyna się robić poważnie, operator kubków najczęściej zręcznie chowa kulkę gdzieś w kieszeni tak, aby wszystkie kubki były puste.
Metoda stara jak świat - a jednak działa i każdego roku zbiera żniwo. Policja drukuje nawet ulotki, w których ostrzega przed tego typu oszustwami, jednak ludzie i tak wciąż pozwalają się okradać. Kiedy następnym razem skusi was, żeby zagrać - lepiej sobie darujcie.


Niewypastowane buty, dziury w rajstopach, opinający się mundur, podwójny podbródek, psujące się i nierówne zęby, fryzura w nieładzie. Jeśli o resztę obowiązków dbają jak o swój wygląd to... nie, nie poddam się efektowi aureoli i nie będę wyciągać wniosków dotyczących kompetencji zawodowych na podstawie wyglądu
- napisała Richter.
Wpis został umieszczony na prywatnym profilu pani dyrektor, jednak został zauważony i umieszczony na bardzo popularnym blogu prowadzonym przez stewarda - A Fly Guy - gdzie posypała się cała lawina komentarzy. Sama firma LOT odcięła się od wypowiedzi swojej pracownicy:
Komentarz zamieszczony na prywatnym profilu na Facebook’u pani Katarzyny Richter jest sprzeczny z obowiązującymi standardami i systemem wartości Polskich Linii Lotniczych LOT. Wyjaśniamy zaistniałą sytuację bezpośrednio z naszym pracownikiem.
Pani Katarzyna poszła po rozum do głowy, usunęła swój obraźliwy wpis i przeprosiła publicznie:
Chciałabym bardzo przeprosić załogę British Airways oraz wszystkich dotkniętych moim nieodpowiednim komentarzem. Żałuje swojego zachowania – nie powinnam oceniać kompetencji i wyglądu pracowników innej linii. Jeszcze raz przepraszam.
Czy to wystarczy? Na pewno nie, a konsekwencje zostaną wyciągnięte.










Jeśli mieszkacie w którymś z większych miast, to mogliście natknąć się już na psy spacerujące po parkach z żółtą wstążką przypiętą do smyczy. Pewnie od razu pomyśleliście, że to jakaś dziwna moda przyszła do nas z zachodu, albo że właściciel po prostu ma bzika na puncie swojego psa i stroi go w jakieś dziwne rzeczy. Jednak ta wstążka na pewno nie służy do ozdoby czworonoga. Jest to raczej swego rodzaju ostrzeżenie.
Nie wszystkie psy można głaskać. Niestety obcy ludzie często różnie reagują na obecność zwierzęcia w parku czy w autobusie. Niektórzy od razu przepychają się, aby tylko pogłaskać tą słodką kulkę futra. Żółta wstążka ma być sygnałem mówiącym nam o tym, że najpierw powinniśmy zapytać o zgodę właściciela psa, a dopiero potem zacząć go głaskać.
Oczywiście nie oznacza ona, że pies jest agresywny. Taki pies może być chory, lękliwy lub po prostu mógł się jeszcze nie przyzwyczaić do nowych warunków, od kiedy jego właściciel wziął go ze schroniska. Ma to być również sygnał dla opiekunów innych psów, aby trzymali oni z daleka swoje zwierzaki. Żółta wstążka może oznaczać również, że pies przechodzi jakiś trening i akurat nie powinien kontaktować się z obcymi.
Żółta wstążka oznacza więc po prostu tyle, że pies potrzebuje przestrzeni i nie powinniśmy się do niego zbliżać bez pozwolenia. Jest to część międzynarodowego projektu The Yellow Dog Project, który powstał już kilka lat temu w Kanadzie za sprawą treserki Tary Palardy
Oczywiście wstążki to nie jedyne możliwe żółte aplikacje. Projekt w końcu nazywa się „żółty pies”. Wystarczy więc po prostu dodać coś żółtego do stroju swojego pupila. Mogą to być wstążki, mogą to być muchy, mogą to być chustki, a nawet całe żółte kubraczki – do wyboru.


Pan Tomasz natknął się na drogocenny kamień w trakcie zabawy z córką. Rodzina nurkowała i łowiła różne rzeczy z wody. Jedną z nich był pokaźnych rozmiarów bursztyn. Pan Tomasz postanowił zasięgnąć języka od jednego z handlarzy bursztynami. Rozmiar kamienia przypominał pięść dorosłego mężczyzny, a jego waga wynosiła ponad 200 gramów. Handlarz wycenił kamień na kilkaset tysięcy złotych.

Okazało się jednak, że jest on znacznie cenniejszy. Wewnątrz kamienia zatopiony był bowiem owad, dzięki czemu jego wartość wzrosła niemal dziesięciokrotnie. Według wstępnych szacunków wynosiła ona około 2,4 - 4 tys zł. Pan Tomasz jednak ostatecznie nie sprzedał kamienia, a zostawił go sobie na pamiątkę.